@article { author = {Ziaie, H and Bashtani, M and Karimi Torshizi, M.A and Naimi Pour, H and Farhangfar, H}, title = {Effects of dietary antibiotic, probiotic, prebiotic and organic acid as growth promoters on growth performances and ileal digestibility of nutrients in commercial Ross broilers}, journal = {Veterinary Research & Biological Products}, volume = {24}, number = {2}, pages = {14-24}, year = {2011}, publisher = {Razi Vaccine & Serum Research Institute}, issn = {2423-5407}, eissn = {2423-5415}, doi = {10.22092/vj.2011.101096}, abstract = {This experiment was conducted in order to determine the effects of different dietary growth promoters on growth performance and nutrient digestibility in male broiler chickens. A total of 360 male broiler chicks (day-old Ross 308 strain) were distributed into a Completely Randomized Design (CRD) having 6 dietary treatments with four replicates and 15 birds in each replicate. Experimental treatments were: 1) Basal diet, 2) Basal diet + 15 ppm Virginamycin antibiotic, 3) Basal diet + 0.1 g/kg Protexin probiotic) Aspergillus oryzae, Lactobacillus acidophilus, L. rhamnosus, L. plantarum, L. bulgaricus, Bifidobacterium bifidum, Enterococcus faecium , Streptococcus thermophilus and andida pintolopesii), 4) Basal diet + 0.1 g/kg Immnowall prebiotic (mannanoligosaccharide), 5) Basal diet + 0.45 g/kg Digestarom medicinal plant extract, and 6) Basal diet + 0.4 g/kg Formycin organic acid. Ileal digestibility of nutrients was determined using titanium oxide marker at 21 and 42 days of age. Results of this study indicated that chicks fed diets supplemented with growth promoters had greater average daily gain and lower feed conversion ratio compared to those fed the control (basal) diet (P<0.05). Furthermore, using growth promoters in the diets led to more energy availability and greater ileal protein digestibility (P<0.05). However, ileal ether extract digestibility was not significantly influenced by the experimental treatments (P>0.05). There were no significant differences between relative weights of thigh, breast, and liver due to dietary treatments (p>0.05). Relative weights of spleen and bursa of fibricius were significantly higher in birds fed diets supplemented with growth promoters than in those fed the control diet (P<0.05). Abdominal fat was found to be significantly higher in antibiotic-supplemented group than in the control group (P<0.05).}, keywords = {}, title_fa = {اثرات مکمل جیره‌ی آنتی‌بیوتیک، پروبیوتیک، پربیوتیک و اسید آلی به عنوان ترکیبات محرک رشد روی عملکرد رشدی و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی در جوجه‌های گوشتی سویه‌ی تجاری راس}, abstract_fa = {به منظور بررسی اثر استفاده از ترکیبات محرک رشد بر خصوصیات وزن و قابلیت هضم مواد مغذی از360  قطعه جوجه خروس یک روزه ی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. آزمایش شامل شش تیمار با چهار تکرار بودکه در هر تکرار پانزده قطعه جوجه قرار داشت. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: 1) جیره ی پایه، 2) جیره ی پایه به اضافه 15 قسمت در میلیون آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین1، 3) جیره ی پایه به اضافه 1/0گرم ترکیب پروبیوتیکی پروتکسین2 در هر کیلوگرم جیره ، 4) جیره ی پایه به اضافه 1/0 گرم پربیوتیک ایمنووال3 (یک ترکیب مانان الیگوساکاریدی) در هر کیلوگرم جیره، 5) جیره پایه به اضافه مخلوط گیاهان دارویی دایجستروم4 به میزان 45/0 گرم در هر کیلوگرم جیره و 6) جیره پایه به اضافه اسید آلی فورمیسین به میزان 4/0 گرم در هر کیلوگرم جیره. جوجه ها در طول آزمایش با جیره های یکسان تغذیه می شدند و تنها تفاوت جیره ها در نوع ترکیب محرک رشد استفاده شده بود. در طول دوره پرورش، قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی در سنین 21 و 42 روزگی با استفاده از نشانگر اکسید تیتانیوم تعیین شد. نتایج نشان داد جوجه های تغذیه شده با ترکیبات محرک رشد نسبت به آنهایی که از جیره پایه تغذیه می کردند، به طور معنی داری (05/0>P) از میانگین اضافه وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری در کل دوره ی  آزمایش برخوردار بودند. استفاده از ترکیبات محرک رشد در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی داری (05/0 >P) در قابلیت دسترسی انرژی و همچنین قابلیت هضم ایلئومی پروتئین خام نشان دادند. قابلیت هضم ایلئومی چربی خام تحت تأثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت. اوزان نسبی ران، سینه و کبد تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت (05/0P). بیشترین وزن نسبی چربی حفره بطنی مربوط به جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی آنتی بیوتیک بود، که تفاوت آن با گروه شاهد معنی دار بود (05/0 >P). }, keywords_fa = {}, url = {https://vj.areeo.ac.ir/article_101096.html}, eprint = {https://vj.areeo.ac.ir/article_101096_d63f40a716082dd949906a331d1582f1.pdf} }